Ciemność. Dookoła wszechogarniająca ciemność i pustka. Panujący tu chłód przenika mnie do głębi, jakby chciał zamrozić moją duszę. Kulę się przed tym zimnem, ale to nic nie daje.  Nic nie widzę, jestem sama, gdziekolwiek jestem. Nie słyszę nic poza własnym oddechem. Chciałabym wołać o pomoc, ale nie potrafię. Nie potrafię wydobyć z siebie głosu. Powinnam być przerażona tą sytuacją, ale nie mam żadnych emocji, tak jakbym była odgrodzona ścianą od świata i od własnych uczuć. Wszyscy mnie opuścili, zostawili tu. Może to i lepiej, nie mam ochoty ani siły z nikim rozmawiać. Powinnam się bać. Nie rozumiem już nic. Próbuję zasnąć, nie chcę juz walczyć. Zasnę i już nie będe musiała żyć.

Dzisiaj wypada Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Chciałam tym krótkim tekstem zwrócić uwagę, że ludzie cierpią. Depresja to nie jest zwykle pogorszenie nastroju, z którego można tak po prostu wyjść, tylko trzeba to leczyć.
Tekst ten na pewno nie obrazuje tego, jak czują się ludzie z depresją, nigdy nie chorowałam na to. Ale chciałam w ten trochę abstrakcyjny sposób nakreślić problem.

Jeśli znacie kogoś z depresją, wspierajcie go. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej o depresji to przeczytajcie ten artykuł: http://powrotnik.eu/index.php/mity-na-temat-depresji/